Chopin i jego Europa 2023 Avdeeva Matuła

Koncert symfoniczny, Filharmonia Narodowa, 1 września 2023, w ramach Festiwalu Chopin i jego Europa 2023

Wykonawcy:
Yulianna Avdeeva (Julianna Awdiejewa) – fortepian
Izabela Matuła – sopran
Orkiestra Filharmonii Narodowej
Andrzej Boreyko – dyrygent

Program:
Johannes Brahms I Koncert fortepianowy d-moll op. 15
Henryk Mikołaj Górecki III symfonia op. 36 Symfonia pieśni żałosnych

W finale 19. Festiwalu Chopin i jego Europa zagrała zwyciężczyni Konkursu Chopinowskiego w 2010 r.
Z uznaniem odbieram fakt, że Narodowy Instytut Fryderyka Chopina – organizator festiwalu Chopin i jego Europa oraz konkursów chopinowskich (tego Wielkiego i od niedawna drugiego – na fortepianach historycznych) wyławia talenty pianistyczne i w pewnym sensie kreuje gwiazdy, które potem są ozdobą Chopina i j jego Europy.

Chopin i jego Europa 2023. Yulianna Avdeeva i Andrzej Boreyko. Fot. Wojciech Grzędziński/NIFC

Julianna Awdiejewa jest częstym i oczekiwanym gościem ChiJE. Ma ona w Warszawie wielu wielbicieli, którzy nie opuszczają żadnego jej występu. Także ci, dla których w czasie zmagań konkursowych w 2010 r. nie była faworytką, są ciekawi, jaką z latami staje się pianistką. Według mnie, Awdiejewa zjednuje sobie słuchaczy nie tylko swoimi interpretacjami, ale również ujmującą osobowością, która wyraża się też w jej niezmiennym estradowym wizerunku.
W tym roku zagrała pierwszy koncert fortepianowy Brahmsa w tonacji d-moll – ten rzadziej wykonywany na żywo niż drugi Brahmsowski koncert fortepianowy B-dur. Ma on, nietypowy dla koncertu fortepianowego, symfoniczny charakter. Inaczej mówiąc, instrument solowy jest podporządkowany symfonicznej strukturze.

Sam wybór koncertu świadczy o ambicjach Awdiejewej. Łatwiej oczarować publiczność znanym i lubianym utworem, w którym pianista bryluje niż „wtopieniem” partii fortepianu w symfoniczną całość. A Julianna potrafiła wzbudzić zachwyt publiczności, która nie dała jej zejść ze sceny bez bisu.

W drugiej części koncertu Izabela Matuła wykonała partię sopranu w Symfonii pieśni żałosnych Henryka Mikołaja Góreckiego (tej, która w latach 90. XX wieku zajmowała pierwsze miejsca na amerykańskich i brytyjskich listach przebojów, a ponadmilionowa sprzedaż jej nagrania, krotnie przerosła nakłady płyt współczesnych twórców muzyki poważnej).
Izabeli Matule przepięknie towarzyszyła orkiestra Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Andrzeja Boreyki. Partia orkiestry w moim odbiorze była zachwycająca! Wokal Izabeli Matuły, przyznaję, brzmiał pięknie, ale nie bez powodu wymieniam go na drugim miejscu, ponieważ nie można było zrozumieć tekstu, który Izabela śpiewała. Specjalnie wytężałam słuch, starając się dosłyszeć choćby frazę, chociaż poszczególne słowa. Ale nawet pojedyncze słowa z trudem docierały. Szkoda!

Chopin i jego Europa 2023. Izabela Matuła – sopran.
Fot. Wojciech Grzędziński/NIFC