Prégardien Moniuszko Paderewski Duparc Pieśni

Prégardien Moniuszko Paderewski Duparc Pieśni – zawiera pięć pieśni Stanisława Moniuszki (Łzy, Żal dziewczyny, Pieśń z wieży, Do Niemna, Lirnik wioskowy), pięć pieśni Henriego Duparca i 12 pieśni do słów Catulle’a Mendèsa Ignacego Jana Paderewskiego.

Chwała Narodowemu Instytutowi Fryderyka Chopina w ogóle, a Stanisławowi Leszczyńskiemu, zastępcy dyrektora NIFC-u w szczególe za skuteczność. Leszczyńskiemu udaje się namawiać wybitnych artystów zagranicznych do wykonywania utworów Stanisława Moniuszki. Wielkim sukcesem stało się nagranie przez Fabia Biondiego i jego Europa Galante Halki z udziałem międzynarodowych śpiewaków. Perełką pod batutą Biondiego okazał się też Flis. Teraz dostajemy płytę m.in. z pieśniami Moniuszki.

Prégardien Moniuszko Paderewski Duparc Pieśni to przede wszystkim przyjemność słuchania Christopha Prégardiena, jednego z najlepszych interpretatorów niemieckich pieśni romantycznych. Nagranie płyty NIFC-u zwieńczył koncert na festiwalu Chopin i jego Europa w 2019 r. Repertuar recitalu wykonanego na festiwalu był w części inny niż na płycie.

W programie recitalu, pieśni Paderewskiego zastąpiły pieśni Roberta Schumanna skomponowane do wierszy Justinusa Kernera. Schumann zadedykował je Klarze, będącej wówczas jego narzeczoną. Byłam na tym koncercie. Wrażenie obcowania z kunsztem wokalnym Prégardiena pamiętam do dziś.

Pieśni Stanisława Moniuszki, tak jak wszystkie utwory na tej płycie, Prégardien śpiewa po francusku. Przekład powstał za życia Moniuszki na potrzeby francuskiego wydania wyboru jego pieśni, do którego doszło dzięki protekcji Gioacchina Rossiniego. Początkowo słuchałam tych pieśni z francuskimi tekstami jak nie-Moniuszki. Takie samo odczucie miałam podczas recitalu. Nie znałam wcześniej polskich oryginałów. Dopiero po wielokrotnym wysłuchaniu płyty, zaczęłam słyszeć Moniuszkowskie nuty.

Dwunastopieśniowego cyklu Paderewskiego do słów Mendèsa w całości dotąd nie słyszałam. Nie przypominam sobie, żebym natknęła się na niego w programach warszawskich sal koncertowych. Paderewski skomponował go w swojej francuskiej willi w Riond-Bosson, goszcząc wówczas u siebie Helenę Modrzejewską i Zygmunta Stojowskiego. Według ich relacji, Paderewski komponował z łatwością; niemal codziennie przybywał nowy utwór, który gospodarz wieczorem grał gościom. Z uwagi na bogatą fakturę fortepianu, współczesny Paderewskiemu polski kompozytor Henryk Opieński nazwał te pieśni «symfoniami w miniaturze».
Prégardienowi akompaniował podczas nagrania współpracujący z tym śpiewakiem, trzydziestoparoletni Christoph Schnackertz, odnoszący sukcesy również indywidualnie.

Postać Henriego Duparca była mi do tej pory nieznana. Wiadomości zamieszczone w książeczce dołączonej do płyty zaciekawiają. Kompozytor, który z powodu choroby zaprzestał tworzenia w wieku 37 lat, był bardzo samokrytyczny, wiele ze swoich utworów zniszczył. Wśród pieśni wybranych przez Prégardiena znajduje się owiane sławą Zaproszenie do podróży, skomponowane do wiersza Charles’a Baudelaire’a. Skądinąd  wiadomo, że Baudelaire chciał, by ktoś skomponował do tego wiersza muzykę i ofiarował utwór ukochanej kobiecie. Tak właśnie postąpił Duparc, dedykując tę pieśń żonie.
Z harmonią Duparca trzeba się oswoić (mówię w swoim imieniu). Sporo w niej dysonansów.

Omawiany krążek, poza walorami artystycznymi, dla mnie ma wartość edukacyjną. I za to również kieruję pod adresem wydawcy słowa uznania.

Christoph Prégardien – tenor
Christoph Schnackertz – fortepian
Nagranie zrealizowano w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, 13 – 16 sierpnia 2019
©2019 Narodowy Instytut Fryderyka Chopina