W trójkącie – recenzja

W trójkącie – recenzja. Scenariusz i reżyseria Ruben Östlund. Film zdobył Złotą Palmę w Cannes i Europejską Nagrodę Filmową (EFA) dla najlepszego filmu 2022 roku. W Cannes zdobył również Nagrodę Francuskiego Kina Artystycznego (AFCAE) dla najlepszego filmu, a w Reykjavíku, gdzie w tym roku odbyła się Gala EFA, także nagrody za najlepsze: scenariusz i reżyserię oraz dla najlepszego aktora, którą otrzymał Zlatko Burić.
W polskich kinach od 6 stycznia 2023.

W trójkącie, reż. Ruben Östlund. Na zdjęciu odtwórcy głównych ról – Charlbi Dean i Harris Dickinson. Fot. Fredrik Wenzel © Plattform Produktion

Ruben Östlund rozbił bank z nagrodami już drugi raz. W 2017 r. jego The Square też dostał Złotą Palmę i aż sześć nagród EFA w tym, oczywiście, dla najlepszego filmu. W The Square Östlund piętnował posuniętą do absurdu poprawność polityczną i nonsensy w świecie sztuki. We W trójkącie kieruje uwagę na prowadzące do zidiocenia snobowanie się bogaczy i zachowania influencerów.
W trójkącie został sklasyfikowany jako komediodramat. W moim odbiorze, szala zdecydowanie przechyla się na stronę dramatu. Faktycznie, można się podczas projekcji kilka razy zaśmiać, ale w gruncie rzeczy jest to śmiech przez łzy.
Film składa się z czterech części, z których każda właściwie tworzy odrębną całość. Łącznikami są ci sami bohaterowie występujący w poszczególnych ogniwach tej opowieści, choć nie wszyscy pojawiają w każdej z czterech sekwencji. W każdej zobaczymy tylko przystojnego blondyna, który gra modela (kapitalna, rozpoczynająca film, scena castingu do reklam marek odzieżowych). W następnej historii pojawia się dziewczyna tego modela, także modelka. Ona też będzie na ekranie już do końca. Scena castingu i następująca po niej scena w restauracji, w której model i modelka nie mogą się porozumieć w kwestii, kto ma zapłacić rachunek – stanowią dopiero preludium do tego, co nastąpi później. Zasadnicza treść W trójkącie skupia się na rejsie luksusowym statkiem, a następnie na tym, co dzieje się po tym nieoczekiwanie zakończonym zbytkownym rejsowaniu.
Fabuła W trójkącie została mocno przerysowana, jest to bowiem od początku do końca satyra na społeczeństwo wchodzące w drugą dekadę XXI wieku. Chcąc nie chcąc, wszyscy płyniemy statkiem, który nieuchronnie zbliża się do…
Dokąd, do czego – to już odpowiedzcie sami.

Post scriptum
Grająca jedną z głównych – młoda, śliczna aktorka Charlbi Dean rodem z RPA zmarła nagle w trzy miesiące po sukcesie W trójkącie w Cannes, co może jeszcze bardziej zwiększyć zainteresowanie tym filmem.

Zdjęcie – materiał prasowy dystrybutora/Gutek Film