Wiesław Dymny – wystawa w Mocaku

Wiesław Dymny – wystawa w Mocaku (nazwa galerii jest skrótem od Museum of Contemporary Art in Kraków), choć zajmuje niedużą powierzchnię, pokazuje kilkadziesiąt obiektów związanych z tym wielostronnie utalentowanym artystą. Najbardziej kojarzony jest z kabaretem Piwnica pod Baranami, ale był także: pisarzem (uhonorowanym Nagrodą Kościelskich), scenarzystą filmowym, aktorem, autorem tekstów piwnicznych piosenek (by wspomnieć tylko Czarne Anioły z repertuaru Ewy Demarczyk i Konie Apokalipsy rozsławione przez Jacka Wójcickiego), malarzem, rzeźbiarzem (studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych), performerem, a nawet kierownikiem artystycznym grupy bigbitowej.

W żartobliwej autoprezentacji napisał: „Umiem malować wszystko na różne sposoby, umiem pisać na maszynie powieści, opowiadania i szlagiery. Umiem rzeźbić, wykonuję wszelkie prace domowe z wielką dokładnością. Wykonuję poza tym wszelkie roboty inne, bo jestem pojętny. Czekam na propozycje”.
Wprowadzeniem do ekspozycji są zdjęcia z performance’u nt. procesu twórczego. Fotografie przedstawią nagiego Dymnego przy maszynie do pisania (ja jeszcze pisałam na takim urządzeniu…).
Na wystawie można zobaczyć sfilmowany happening, w którym Dymny przy okazji eksponuje swój – trzeba przyznać – ładny tors. Nie był wysokim mężczyzną, ale klatki piersiowej mógłby mu pozazdrościć niejeden model pracujący w reklamie.

Nie wiedziałam dotąd, że projektował okładki książek! Obwolutę pierwszego wydania jego Opowiadań zwykłych, uhonorowanych Nagrodą Kościelskich, zaprojektował Józef Wilkoń. Ów biały kruk też jest na wystawie.

Dymny rysownik

Dymny fotograf

Podobają mi się jego satyryczne rysunki, natomiast nie przemawiają do mnie podszyte erotyką obrazy. Pokazywana na wystawie Karmiąca Piwnica, która w odbiorze innych może być zabawna, mnie specjalnie nie zachwyca.

Z największą przyjemnością wpatrywałam się w fotografie, udostępnione przez Annę Dymną. Są wśród nich piękne wspólne zdjęcia Anny i Wiesława, Anna w obiektywie Wiesława, Dymny z brodą, Dymny w dzieciństwie, zapadające w pamięć zdjęcie portretowe Dymnego, zrobione przez K. Konaszewskiego.

Prezentowane w Mocaku prace zostały wykonane na tym, co akurat artysta miał pod ręką. Dotyczy to zresztą prawie wszystkich jego arcydziełek. Nie przywiązywał wagi do tego, co tworzył. Wiele swoich prac porozdawał znajomym. Jego zapiski przepadły w pożarze, który strawił mieszkanie Dymnych.
Wiesław Dymny zmarł na zawał serca w 1978 r. tuż przed swoimi 42. urodzinami.
Dla tych, którzy z racji swego wieku, nie słyszeli o tej nietuzinkowej postaci, a chcieliby się więcej o niej dowiedzieć, wystawa w Mocaku jest świetną ku temu okazją.

Wiesław Dymny. Jestem ranny człowiek. Pisarz, Aktor, Malarz. Mocak/ Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, ul. Lipowa 4, do 15 marca 2020 r.

Własna gazeta ręcznie robiona. Jest o czym poczytać!