Zdunik, Runtz – koncert Polskiej Opery Królewskiej

Marcin Zdunik i Dawid Runtz byli bohaterami Koncertu symfonicznego Haydn/Mozart w ramach sezonu Polskiej Opery Królewskiej.
Mimo deszczowego i chłodnego październikowego wieczoru, Studio Koncertowe Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego wypełniło się. Było dla kogo grać i było czego posłuchać!

Marcin Zdunik zagrał II koncert wiolonczelowy D-dur Hob. VIIb:2 Josepha Haydna, skomponowany dla wirtuoza wiolonczeli w czasach haydnowskich – Czecha Antonína Krafta. Istnieje prawdopodobieństwo, że Kraft, który też komponował, współtworzył ten koncert pod kątem swoich nieprzeciętnych umiejętności. Wiolonczeliści, którzy decydują się na wykonanie II koncertu Haydna, mają więc twardy orzech do zgryzienia. Siedzący blisko estrady (ja też byłam wśród nich) słyszeli głośne oddechy Zdunika, świadczące o maksymalnej koncentracji.
Pierwszy raz słyszałam tę kompozycję. Nie mogę powiedzieć, że się nią zachwyciłam, ale przyjemnością było obcowanie z kunsztem Zdunika.

Po przerwie Dawid Runtz poprowadził Symfonię nr 25 g-moll KV 183, rozsławioną przez Amadeusza Miloša Formana. Pierwsze takty właśnie tej symfonii rozpoczynają arcydzieło Formana.
Runtz dyryguje z pamięci, co jest dla mnie walorem. Jak mawiał Henryk Czyż, można mieć partyturę w głowie lub głowę w partyturze. Wyraziste gesty Runtza pomagają w odbiorze muzyki. Jego interpretacja tej symfonii bardzo mi się podobała. Publiczność gorąco oklaskiwała wykonanie, ale maestro nie dał się namówić na bis. Wywołany po raz kolejny na estradę, ukłonił się publiczności, ponownie podziękował orkiestrze i zabrał smyczek koncertmistrzyni. Też czytelny gest. I oryginalny.

Fot. Maciej Czerski